Een wedergeboorte? Dat zijn misschien wel wat hele grote woorden, maar ik kan niet ontkennen dat er wonderlijke dingen hier binnen in mij gebeuren. Het lijkt wel een aaneenschakeling van nieuwe inzichten. Ineens vallen zo enorm veel dingen op hun plaats en zie ik verbanden op hogere niveau's. Hmmm, misschien dat ik ook gewoon iets te diep in het Godel, Esher, Bach boek zit. Dan kan ook. Bijzonder is het wel!

 

Zo leek ik mij vanmiddag ineens in het paradijs te bevinden. Nee, ik heb (nog) niets gebruikt. Ik stapte gewoon netjes uit de bus. Eindelijk waren we dan in Vang Vieng, Laos aangekomen. Het eindelijk duidt op de reis, die echt bizar was. Als het dorpje een paradijs is, dan was de reis echt de hel! Geen recht stukje weg te bekennen over een tijdsduur van zes uur! Heerlijk achterin de bus. De middelste plek tussen een jongeman die heel de reis over zijn nek ging en een klein meisje dat heerlijk slapend met haar voetjes in mijn zij trapte. En dat zes uur lang!

 

Gelukkig heb ik duct-tape meegenomen op mijn reis, zodat ik de airco af kon plakken. Anders had ik het denk ik niet gehaald!

 

Maar goed, ik zit dus als ik het goed begrepen heb nu in het feestparadijs op aarde; Vang Vieng. We zullen zien. Ik zal hier minstens drie dagen zitten, want zolang duurt het voor ik mijn visum voor Vietnam binnen heb. Als de verhalen goed zijn, zijn er ergere plekken om drie dagen te moeten zitten. Mijn kamer in het guesthouse is in ieder geval super mooi! Ik heb zelfs een balkon, met uitzicht op een riviertje en bergen!

 

Maar goed, misschien heel in het kort even de eerste twee weken en het hoe ik hier terecht ben gekomen. Na drie dagen Bangkok had ik het daar eigenlijk wel gezien. Eigenlijk eerder al, maar ik moest eerst even wat informatie verzamelen en had begrepen dat je beter niet op de bonefooi naar het treinstation kunt vertrekken. Beter is het om een dag vantevoren je kaartje te kopen. Dan ben je verzekert van een plekje. Vandaar dat ik pas op donderdag met de trein uit Bangkok vertrok. Op naar Phitsanulok, een reis van een uurtje of vijf. Daar naar het busstation gewandeld en de bus naar Sukothai genomen. Zoals je op de foto's kunt zien heb ik in Sukothai het nationale park bezocht, met allemaal ruines; erg mooi!

 

Omdat er verder in Sukothai weinig te beleven viel ben ik gelijk de dag erna vertrokken richting Chiang Mai. Daar ben ik een paar dagen gebleven om uiteindelijk door te trekken naar Pai. Een hippy-achtig feestdorpje. Nou, dat viel eigenlijk best mee. Ik heb mij er prima vermaakt, maar geen grote brute feesten gezien. Toen ik er weg ging was ik wel goed ziek! Dat dan weer wel.

 

Van Pai, via Chiang Mai naar Chiang Rai. Daar met mijn zieke ikke vroeg naar bed en de volgende dag op naar Chiang Khong. Dat is een plaatsje aan de grens met Laos, alwaar ik de slow-boat richting Luang Prabang heb genomen. Heerlijk twee dagen dobberen in een bootje op de rivier de Mekong. Zo gaaf!!!

 

Na een dagje in Luang Prabang gebleven te zijn maar gelijk doorgetrokken naar Vang Vieng. En daar zit ik nu dus. Ik schrijf mij helemaal suf in mijn dagboek, die al bijna voor de helft vol is. Dus wie alle details wil lezen moet hem maar eens lezen als ik terug ben en er rustig voor gaan zitten. Staan mooie verhalen in hoor! Er gebeuren hier ook zo bizar veel gave dingen. Niet normaal meer hoeveel mensen ik ook ontmoet. De lijst is bijna oneindig lang. Wat dat aan gaat is de emotional overload niet echt opgehouden. Zo veel interessante mensen ook. Of juist mensen via wie ik weer interessante andere mensen kan ontmoeten. Ja, wat dat aan gaat denk ik dat ik misschien binnenkort maar eens een maandje naar Vermont (USA) moet gaan. Gewoon gezellig bij Kimberly op bezoek. Nee Jordy, de score is niet geopend en dat is het punt niet! Nee, gewoon gezellig een tijdje bij haar verblijven en bijvoorbeeld eens kennis maken met haar buurman; Trent Reznor. Doet iets met muziek volgens haar en moet ook wel een beetje bekend zijn, maar zeker weten doet ze het niet.  Haar interesse gaat meer uit dat hij net als haar leeft, op een zo duurzaam mogelijke manier. Net als iedereen in het dorpje waar ze woont.

 

Want verder staat mijn volgens idee eigenlijk ook al vast, maar is nog een beetje afhankelijk van de mogelijkheden. Al sinds ik twaalf ben droom ik ervan om in de South Bronx rond te kunnen lopen. Op zoek naar de plek waar Hip Hop is ontstaan. Daar een tijdje te verblijven. De mensen er te leren kennen. En hier tijdens deze reis denk ik een manier gevonden te hebben om dat op een erg interessante manier te kunnen doen. Dus wie weet...