Zet camera's in alle woonwijken.
 
"Teeven wil overvallers voet dwars zetten", zo staat het vandaag op pagina zes in De Telegraaf. Daar gelijk onder staat de titel van deze blog, want VVD-Kamerlid Fred Teeven is zich 'wezenloos' gesproken van de explosieve toename van woningovervallen. Ik kan een glimlach niet onderdrukken en vraag mij af of de heer Teeven zomaar wat schreeuwt of serieus de voor- en nadelen tegen elkaar heeft afgewogen. Ik geloof niet in de laatste optie (*), dat de voordelen opwegen tegen de nadelen. Dus het moet de eerste optie haast wel zijn.
 
Natuurlijk heeft de heer Teeven helemaal gelijk. Zet overal een camera neer en ontkennen is haast zo goed als onmogelijk. Even buiten beschouwing gelaten dat criminelen een waanzinnig aanpassend vermogen hebben. Even buiten beschouwing gelaten dat deze criminelen binnen afzienbare tijd meesters in vermoming zullen zijn. Nee, laten we het bij de simpele zaken houden. Meneer Teeven heeft natuurlijk helemaal gelijk. Met camerabeelden zijn eenvoudig precieze constructies te maken, waardoor de pakkans flink zal verhogen.
 
Om te begrijpen waarom ik dan toch niet in deze oplossing geloof moet ik een simpel voorbeeld stellen. Zo bestaat er een waterdichte methode om inbraak in je huis tegen te gaan. Het is echt niet moeilijk. Probeer het zelf maar te verzinnen voor je verder leest....
 
...Bouw een huis zonder ramen en deuren. Maak de muren zo dik dat niks en niemand er doorheen zal kunnen breken. Stort een betonnen fundering dieper dan de Mariana Trog. Moet ik nog uitleggen hoe dik het dak te maken? Het vereist geen universitaire opleiding om in te zien dat deze waterdichte oplossing kant nog wal zal raken. Ja, we hebben een huis waar geen inbreker binnen zal komen. Maarreuhhh, hoe zit het met ons? Komen wij er zelf nog wel in? Of erger, hoe komen we er uit? Ik moet er niet aan denken dat mijn buurvrouw geen kopje suiker meer bij mij zal kunnen lenen!
 
Beveliging is dus altijd een afweging. Heel simpel de voor- en nadelen tegen elkaar afwegen. Dat geldt voor beveiliging op het hoogste niveau, denk regeringen. Maar het geldt ook voor al onze dagelijkse activiteiten. Dingen die we haast doen zonder er veel over na te denken. Steken we hier de straat over of liever iets verderop op het zebrapad? Gaan we laat in de avond met onze goed gevulde portomonee door het donkere steegje in die achterbuurt of lopen we liever iets om door de goed verlichte en drukke doorgaande weg?
 
Een iets eenvoudigere afweging die we ons iets meer bewust kunnen maken is het kogelvrije vest. Een erg goede manier om niet neergeschoten te worden. Niet waterdicht, maar goed genoeg om jezelf te beschermen tegen de meeste kogels die jouw kant op vliegen. Waarom dragen we dan niet allemaal zo'n vest? Antwoord; het is het niet waard. De kans om door een kogel geraakt te worden in Nederland is verwaarloosbaar klein, dat het ongemak van het dragen van een dergelijk vest niet opweegt tegen de extra beveiliging die we ervoor terug krijgen.
 
Beveliging is dus altijd een afweging en daarmee komen we nu weer terug bij de camera's van meneer Teeven. Gaan die ons veiliger maken? Ik betwijfel het! Het vergroten van de pakkans is namelijk helemaal niet het op te lossen probleem. Hier een humoristisch verhaal, waar een vriend van mij helaas minder om zal kunnen lachen als bij het lezen de herinneringen weer bij hem boven komen. (*)
Een aantal jaren geleden werd hij midden in de nacht wakker gemaakt. In zijn onderbroek loopt hij naar de voordeur en als hij hem opent staat hij oog in oog met de sterke arm der wet. De plaatselijke veldwachter van het stadje waar hij woont heeft namelijk zojuist op heterdaad een inbreker gepakt die de autoruit van de auto van mijn vriend had ingeslagen. Terwijl meneertje inbreker zich met zijn bovenlichaam in de auto bevindt en zijn benen naar buiten hangen op zoek naar broodnodig evenwicht, komt Bromsnor toevallig langsrijden. Klaar als een klontje zou je denken. Helaas pindakaas, was het maar zo.
 
Om een lang verhaal kort te maken. Mijn vriend wil de schade verhalen op de dader, maar dat heeft volgens Bromsnor geen zin. Meneertje inbreker heeft namelijk geen centjes en zal niets betalen. Nee, meneertje inbreker heeft gewoon de komende paar dagen weer gratis onderdak en eten en daarmee is de kous af. Voor oom agent, voor meneertje inbreker, maar niet voor vriendje Dennis. Die zit weer lekker met de spreekwoordelijke gebakken peren. Hij houdt niet eens van fruit, heb ik mij laten vertellen. Laat staan van gebakken fruit.
 
En dat is dus het werkelijke probleem! Wat hebben we er aan als we precies weten wie wat gedaan heeft, maar het niet voor elkaar krijgen deze mensen op het rechte pad te krijgen? Want dat is natuurlijk het echte doel. Of dat zou het echte doel moeten zijn! Zolang de straffen in dit land een lachertje zijn, zal er niets veranderen.
 
Ben ik dan voorstander van oneindig hogere straffen? Nee, zo simpel zie ik dat niet. Ik geloof namelijk ook niet dat dit zal werken. Wel denk ik dat een systeem van 'strafverhoging bij herhaling' een stap in de goede richting zou kunnen zijn. En dan denk ik aan een kwadratische schaal.
 
Maar heel eerlijk gezegd weet ik ook niet of dat nu zal helpen. Ik ben gewoon bang dat dit ook weer een probleem van luxe is. Voor al het goeds in de wereld om goed te zijn, moet er kwaad zijn. Kwaad om het goede tegen af te zetten. Alles is relatief. In deze tijd van de Olympische spelen, voor elk bestaansrecht als winnaar zullen er een aantal verliezers moeten zijn.
 
En dat is dus de afweging die we moeten maken. Wat kunnen we winnen met de camera's en wat kunnen we verliezen? Op de korte termijn verliezen we in mijn ogen enorm veel belastingcentjes die we nu niet aan veel nuttigere zaken kunnen besteden.
 
Maar op de langere termijn verliezen we nog iets veel belangrijkers, ons vluchtige bestaan. Hoe meer we registreren, hoe meer ons bestaan zijn vluchtigheid zal verliezen. En voor wie niet begrijpt hoe dat een probleem kan zijn wil ik graag verwijzen naar de Tweede Wereldoorlog. Waarom denk je dat het verzet zoveel aanslagen pleegden op bevolkingsregisters? Voor hen die denken dat ze niets te verbergen hebben wil ik ook graag naar het Pol Pot regime verwijzen dat in de jaren zeventig Cambodja in zijn greep hield. De jaren zeventig, dat is nog niet eens zo lang geleden! En ik weet zeker dat er nog veel meer voorbeelden zijn te bedenken. Voorbeelden meer recent en meer gruwelijk. Voorbeelden die ik gelukkig zelf niet ken, maar waar ik mij enorm van bewust ben dat ze bestaan.
 
Nee, het belangrijkste wat we kunnen verliezen is ons vluchtige bestaan! En ook dit is weer een afweging. Met Hyves, Facebook en heel het Internet in het algemeen zijn we voor een groot deel al niet meer eigenaar over de informatie van ons eigen leven. Maar waar ik op het Internet voor een groot deel nog zelf in de hand heb wat ik over mijzelf vertel, gaat dat met camera's niet op. Die registreren alles. En wie kan mij garanderen dat deze in de toekomst niet tegen mij gebruikt gaan worden? Tegen mij gebruikt gaan worden, terwijl ik onschuldig ben. Net als alle Joden in de Tweede Wereldoorlog. Net als alle intellectuelen in Cambodja. Het is naief om te denken dat dit in het Nederland van de toekomst niet kan of zal gebeuren. Leer van onze menselijke geschiedenis of verdoem jezelf haar tot in het einde der tijden te herhalen.
 
Nee meneer Teeven, ik ben het totaal niet met uw oplossing eens. Als ik alle voor- en nadelen tegen elkaar afweeg, kan ik alleen maar 'wezenloos' schrikken van uw naieve oplossing.
 
(*) Lees http://www.guardian.co.uk/technology/2008/jun/26/politics.ukcrime maar eens om er achter te komen waarom ik er niet in geloof.
(*) Sorry Dennis.
Saturday, February 20, 2010