Subject: Journalist in cel gesmeten omdat het kan.

X-User-Agent-Feature: All mail clients suck. This one just sucks less.

 

Hoi Emiel,

 

Je bent niet de enige. Ok, het was bij mij iets anders. Ik ben niet in de cel gesmeten, maar wel ruim een uur vastgehouden op Utrecht Centraal Station. Ook dreigden ze mij mee naar het bureau te nemen, om inderdaad vast te zetten.

 

En wat had ik dan wel allemaal gedaan? Geslapen in de trein! En iets later ook weigeren mijn ID af te geven. Echt, meer is het niet. Ik was in slaap gevallen in de late avond- of nachttrein van Amsterdam naar Utrecht en dat mag blijkbaar niet.

 

Vlak voor Utrecht Centraal werd ik wakker en liep naar het balkon. Daar komt net de conductrice uit haar hokje lopen en ze maakt een bijdehandte opmerking als "Zoho, je bent weer een beetje tot leven gekomen?" en met een "Mag ik je kaartje even zien?" vervolgt ze haar monoloog. Mij van geen kwaad bewust negeer ik haar eerste opmerking en toon mijn geldig treinkaartje.  "Oh, je hebt er dus wel een" is haar cynische opmerking.  "Natuurlijk, waarom niet?" is mijn reactie.  Daarop moet ik niet al te bijdehand gaan doen, krijg ik te horen.  Nou ja, de deuren gaan op dat moment open en ik stap de trein uit.

 

Ver kom ik niet, want er staan zes man spoorwegpolitie mij op te wachten. Of ik even mee wil lopen en mijn kaartje wil laten zien.  "Natuurlijk meneer, geen probleem" en vol vertrouwen geef ik hem mijn kaartje. Hij geeft vol verbazing aan dat ik er blijkbaar dus wel eentje heb. Inmiddels begin ik er de humor van in te zien en zeg dat ik mij reuze verwonder over hun verbazing. Die mevrouw in de trein net vond het ook al vreemd, terwijl ik het toch echt de meest normale gang van zaken vindt. Doe ik altijd, kaartjes kopen in de trein, vervolg ik mijn grap. Meneer spoorwegpolitiemannetje vind het echter totaal niet grappig en zegt dat ik niet al te bijdehand moet gaan doen.

 

Inmiddels is mevrouw de conductrice een heel verhaal aan het houden tegen een van de andere spoorwegpolitiemannen, maar door de afstand tussen ons in kan ik dat niet volgen. Meneer spoorwegpolitiemannetje geeft aan dat ik rustig moet wachten.  Waarop ik vraag wat dan de aanklacht is. Dat hoor je nog wel. Hou nu maar gewoon je mond. Oke, geen humor. Ik wacht het dus rustig af.

 

Dan stapt mevrouw conductrice in de trein, die gelijk met flinke vertraging vertrekt, want het geheel heeft al flink wat minuten geduurd. Meneer spoorwegpolitiemannetje komt mijn kant op lopen en vraagt mij om mijn ID. Ik vraag waarom hij die wil zien. Toon mij nu maar gewoon je ID jongen. Ik zeg dat ik eerst mijn treinkaartje terug wil, want geef aan dat het mijn bewijs is dat ik onschuldig ben. Daarop krijg ik te horen dat ik niet al te bijdehand moet doen en heel snel mijn ID moet laten zien. Ik laat hem inderdaad zien, maar weiger hem af te geven. Dat nemen ze mij niet in dank af. Ze dreigen mij mee te nemen naar het bureau voor een nachtje cel. Ik ben het inmiddels een klein beetje zat en vraag ze waarom dan. Op grond van wat? Weer moet ik volgens hen heel snel mee gaan werken, anders kan het een heel naar verhaaltje gaan worden. Ik blijf volhouden en vragen op grond van wat ze mijn ID willen zien. Ik heb ze mijn geldig kaartje laten zien en volgens mij is er dus niets aan de hand.  Ook geef ik aan dat ik mijn kaartje terug wil. Dat kan ik vergeten. Eerst willen ze mijn ID hebben. Als ik dat weer weiger wordt er wat in portofoons geroepen en manen ze mij te blijven staan. "Zo, je wilt dus niet meewerken?" krijg ik te horen, met daarna een "Dan zul je het wel zien". Ik geef aan dat ik toch echt mijn treinkaartje terug wil, maar zij blijven zeuren om mijn ID.

 

Dit blijft zo een tijdje doorgaan tot er een heel opgewonden mannetje met hoge snelheid op mij af komt lopen. Hij toont zijn legitimatie en geeft aan dat ik nu heel snel moet gaan meewerken, anders kan het wel eens heel lastig gaan worden. Ik blijf in mijn rol en blijf dus vragen waarom. Ze zijn er echter nu klaar mee.  We gaan je  fouilleren is hun reactie. Dus ik lach ze uit en vraag wat ze daar mee denken te bereiken. Ik ben er niet van op de hoogte of ze dit zomaar mogen doen of niet en werk dus mee. Ik heb niets te verbergen, dus kom maar op. Ik maak mijn zakken leeg zoals ze aangeven en vraag ondertussen of ze onder de indruk zijn van de spullen die ik uit mijn broek haal. "Is dit misschien strafbaar om op zak te hebben meneer" en ik toon hem mijn geld.  Alle spoorwegpolitiemannetjes wordt bozer en bozer en de sfeer wordt grimmiger. Ik beheers mij echter totaal in fysiek en vocaal gedrag, dus ze kunnen wij niets maken. Ik krijg alleen maar te horen dat ik mijn mond moet houden. Ik maak het alleen maar moeilijk voor mijzelf. Weer moet ik lachen en vraag ze wat ik dan misdaan heb. Daarop moet ik uiteraard weer heel snel mijn mond houden, want ik heb mijn kansen gehad. Waarop ik uiteraard weer moet lachen.

 

Dan zijn al mijn zakken leeg en begint het daadwerkelijke fouilleren. Uiteraard vinden ze niets, behalve mijn ID. Die ze dus afpakken! "Zo, moest dat nu zo lang duren?" is hun reactie.

 

Ik ben inmiddels een beetje klaar met het geheel en laat het maar gelaten over mij heen komen. Meneertje spoorwegpolitiemannetje begint een proces-verbaal uit te schrijven met mijn gegevens.  Uiteraard kan ik het niet laten om te vragen op grond van wat.  Weer krijg ik geen antwoord. Ik zal het wel horen van de officier van justitie. Natuurlijk joh! Ik lach ze weer uit en blijf lastige vragen stellen. Het enige dat ik enkel terug krijg is dat ik mijn mond moet houden en mijn kans heb gehad. Ik lach er weer om en blijf doorvragen. Ze beginnen het aardig zat te worden, maar kunnen niets doen. Ik ga geen moment over de schreef.

 

Dan is de poppenkast voorbij. Ik krijg mijn treinkaartje en ID terug, samen met een prachtig mooi ingevuld proces-verbaal. Nou ja, prachtig mooi ingevuld. Zo goed als niets is ingevuld. Alleen de datum: 23-07-2011, het tijdstip 00:07 (wat niet klopt, want het was al veel later), het verbalisantnummer N03861, de plaats van overtreding Utrecht en de gemeente, ook Utrecht. Verder mijn adres en dat is het! Geen S (Aankondiging van strafbeschikking), K (kennisgeving van bekeuring) of A (Aankondiging v. beschikking (WAHV)). Geen sanctiebedrag. Geen omschrijving van het gedrag of de overtreding. Helemaal niets!

 

Ik lach ze dus uit en geef ze het compliment dat ze Nederland een stuk veiliger hebben gemaakt. Loop met mijn proces-verbaal van het perron af, richting de taxi's. Tijd om naar huis en naar bed te gaan. Deze schandalige voorstelling heeft lang genoeg geduurd.

 

 

--

$ cat ~/.signature

GnuPG: 0x7941D1E1=C948 5851 26D2 FA5C 39F1  E588 6F17 FD5D 7941 D1E1