Wat een naam! Alleen al genoeg voor heel veel flauwe grapjes natuurlijk. En zo zat de stemming er in de heenreis al goed in. Vooral bij Sander, die wel heel comfortabel achteroverliggend ons in kwam halen. Het is maar goed dat Frans achter het stuur zat, want anders had het zeker een enkeltje vangrail geworden. Respect voor de t-shirtverkoopster, het is een veelzijdig beroep. En dat is alles wat ik daar verder over zeg. Behalve misschien dat enkele seconden later Peter, die naast mij achter het stuur zat, ineens ook een gelukzalige glimlach op zijn gezicht kreeg. Tom tie tom...

 

Bij aankomst stond er een grote tent op een plein midden in het dorp. Op een kleine afstand van de tent stond een serieus mooie trailer, waar de band Fold al in een soundcheck verwikkelt was. Het plein was nagenoeg leeg en ik dacht; als dit helemaal vol komt te staan, wauzers!!!

 

Langzaam stroomde het plein vol met de eerste bezoekers en om kwart voor tien begon Fold met haar optreden. Het plein was al redelijk gevuld en Fold stond lekker te spelen. Heerlijk alternatieve indiepop. Om half elf waren ze klaar en een beetje respectloos moesten we al hun spullen gelijk van het podium afhalen. De jongens hadden weinig kans om even rustig na te genieten van hun optreden.

 

Om elf uur stond dan alles klaar en werd met het eerste nummer begonnen. Omdat we om 1 uur moesten stoppen werd besloten om een lange set van twee uur te spelen, in plaats van de gebruikelijke twee losse sets.

 

Vanavond zou de eerste keer zijn dat we Insane in the brain van Cypres Hill zouden doen. Ja, een kleine uitbreiding van mijn werkzaamheden. Jichoe! Het nummer stond tegen het einde van het optreden op de lijst.

 

Omdat het hele plein uiteindelijk niet helemaal vol was, was er een redelijk open ruimte vlak voor het podium. Ik besloot dus al snel na kort overleg (niet meer dan een mededeling naar Peter en Frans  ) dat ik Insane ook midden in het publiek zou starten. Vlak voor het nummer stond Frank, die van niets wist, druk te gebaren dat ik het podium op moest komen. Ik maande hem tot rust, maar of hij het begreep...  

 

Ik pakte de draadloze microfoon van Frans aan en begon een kort vraag en antwoord spelletje of iedereen het een beetje naar zijn zin had en...

 

 

Dat was het teken voor Peter om te beginnen en de rest van de band zette perfect in. Iwan en Frans stonden al klaar op het podium en binnen een paar passen en een kleine sprong stond ik naast ze. Iwan en Frans zaten het publiek al wat op te jutten en het nummer werd enorm positief ontvangen. Mensen begonnen ook echt te springen, al was het dan heel rustig.

 

Gelijk weer een goede les geleerd. Door het enthousiasme van het nieuwe nummer begon ik als een idioot te springen en over het podium te bewegen. Ik had het echt goed naar mijn zin! Dat resulteerde er tegen het einde van het laatste couplet in dat ik haast buiten adem was. Weet niet of iemand het echt gehoord heeft, maar ik had het echt moeilijk!! Wat zei Marcel mij ooit ook alweer over het verdelen van mijn energie? Tien jaar later en het gewoon nog steeds niet leren, hardleers tot het oneindige???

 

Na Insane verliet ik stilletjes met de microfoon het podium en begon de band aan Fly Away. De blazers, inclusief de lang afwezig geweest zijnde mafkees Femmo, kwamen ook het podium op en ik zocht een plekje tussen het publiek. Les twee van de avond. De draadloze microfoon heeft niet overal even goed bereik. Tegen de tijd dat mijn free-style moest beginnen stond ik nog op een plekje zonder bereik. Als een gek maakte ik mij dus uit de voeten richting het podium. En hop, daar was het bereik weer. Ik liep richting een meisje die redelijk vooraan stond en die schrok aardig opzij toen zij het onderwerp van gesprek werd. Altijd leuke reactie en dus hop naar de volgende. Vrij snel vond ik het weer mooi geweest en liep ik terug naar het podium om de solo van Sander aan te kondigen. Mijn inspiratie was niet top, maar gelukkig ook weer niet ver onder het nulpunt. Na Sander kwam Femmo en toen ze uiteindelijk samen stonden te blazen bracht Frans het op precies het juiste moment tot een mooi einde. Wat een timing, het verliep echt soepel!

 

Ondanks een niet helemaal tot de nok gevulde tent en een tot het laatste hoekje gevuld plein, was het toch een erg gezellige avond! Volgende optreden weer een motortreffen. Ik denk dat ik maar thuis blijf...

Neeeehhhh!!!