Muzikale verrichtingen. Na ik Dusk Till Dawn verlaten heb, is alles een beetje op een laag pitje komen te staan. Maar de laatste tijd gloeit er weer het een en ander.

 

Zo ook mijn gastoptredens bij Melodramatic. Nu officieel en volgens afspraak, in plaats van spontaan en zonder dat ook maar iemand het verwacht. Nou ja, als je mij een beetje kent moet je wel weten dat ik het tot een soort kunst verhef om bij elk willekeurig optreden het podium in te nemen. De microfoon is van mij!  

 

En zo gaat dat ook al sinds jaar en dag spontaan bij Melodramatic en omdat ik al een tijdje geen bandje meer had kregen de boys van Melodramatic een beetje medelijden (sic). Zodoende ben ik de afgelopen optredens van ze mee geweest en is de free-style inmiddels een vast onderdeel van de tweede set. De ene keer goed, de andere keer tandenknarsend slecht. Ja, het blijft toch improviseren.

 

Dat ging dus de eerste twee keer in Someren-Eind en Mijdrecht heel goed. Midden in het carnaval-geweld begaf ik mij tussen het publiek en perste de ene vette regel na de andere er uit. Begon ook fantastisch met een prachtige actie terug naar Sander. Die had een tijdens het nummer van Rage Against The Machine een leuke grap en waar een bal is...

...hop, een potje kaatsen!

 

Aan het einde van het bewuste nummer, exact op het 'Motherfucker' moment, hield Frans de microfoon voor mijn mond. Een mooie brul was het gevolg natuurlijk! Dus Sander heel lekker bijdehand. Ja mensen, dat is onze Freddy. Die wil ook heel graag in een bandje spelen, dus die laten we af en toe ook wat in de microfoon zeggen. Mooie flikker! De lachers op zijn hand natuurlijk. En terecht!

 

Dat kon ik natuurlijk niet over mij heen laten komen. Dus heel stiekem even snel vier regels ingestudeerd. Eens kijken of ik ze nog kan herinneren. Het ging ongeveer als volgt:

 

 

Yo, laat mij jullie even voorstellen aan mijn vriend Sander / Hij staat daar wel stoer, maar hij baalt als geen ander / Hij heeft een gitaar nodig, als verlengstuk van zijn lul / Maar met een dope stem als ik, is dat echt flauwekul!

 

 

In de strijd Sander tegen Freddy, eindstand 1 - 4. Winst in mijn zak. Dat is natuurlijk duidelijk.  

 

En zo was de free-style in Mijdrecht ook een groot succes. Zonder het natuurlijk af te spreken besloot ik vlak voor het moment supreme, mijzelf met microfoon en al te verstoppen tussen het publiek. Dus Frans is klaar met zijn couplet en kijkt echt van; 'Waar is die Freddy nu weer?' Ook Sander kijkt rond en ik kuch dus even in de microfoon. Sander heeft het door en zo begint mijn free-style midden in het publiek. Langzaam zie je iedereen kijken van; "Hey, waar komt dat nou vandaan". Erg leuk!

 

Maar goed, het gaat natuurlijk ook wel eens mis. Heel mis! Zo het optreden in Hoeksewaard, bij het 25-jarig bestaan van de Harley Davidson club aldaar. Motorclubmensen houden niet van rappers! Dat was duidelijk! Ze keken mij allemaal aan met een blik van; "Ja, en wat ben jij dan aan het doen?" Nou, dan zakt de inspiratie je in de schoenen. Ik wist dus ook niet hoe snel ik de blazersectie moest aankondigen om een solo in te zetten. Zo kwam ik er toch nog redelijk mee weg. Maar goed, ik stond weer met beide benen op de grond. Netjes in mijn schoenen. Was ook wel nodig na het succes van de voorgaande optredens.

 

Zo, een flink verhaal. Een mooie aftrap. En eens kijken of ik dus voortaan al mijn belevingen netjes bij ga houden. Het zal mij benieuwen!